1. De werkloosheids­situatie tussen 2007 en 2016 niet wezenlijk verbeterd

Kijk je echter naar de cijfers over 2007 tot en met 2015 dan is het aantal banen maar licht gestegen. Als je bedenkt dat er sinds de crisis veel parttime banen zijn bijgekomen en een aanzienlijk aantal mensen meerdere banen heeft, wordt het beeld minder rooskleurig.

Er zijn duidelijke redenen waarom in die periode de werkloosheid naar verwachting niet snel uitstijgt boven het niveau van voor 2007.


Ook wordt er bezuinigd op loonkosten. Het aanzuigen van buitenlandse werknemers die vaak op een oneerlijke manier concurreren met lokale werknemers heeft voor risicogroepen (allochtonen, jongeren en laaggeschoolden) negatieve gevolgen.

Bij het creëren van werkgelegenheid leunt de Nederlandse overheid heel sterk op de kenniseconomie. Daarmee valt echter het overgrote deel van de lageropgeleide werkzoekenden buiten de boot.

We krijgen steeds meer te maken met een flexibele arbeidsmarkt: tijdelijke contracten, payroll-constructies, mensen worden ingehuurd via een uitzendbureau of als zzp'er.

2. De arbeidsmarkt slaat na 2020 om

Doordat de overheid tijdens de coronacrisis bedrijven overeind heeft gehouden met steunmaatregelen is het economisch systeem nog intact en kan het snel weer gaan draaien. Het geld van consumenten dat tijdens de lockdowns niet is uitgegeven wordt daarna gebruikt voor extra aankopen. Door de extra vraag zijn veel bedrijven op zoek naar extra werknemers die ze deels tijdens de crisis hebben laten gaan en elders werk hebben gevonden.

Daar komt nog bij dat de vergrijzing van de samenleving bijdraagt aan de krapte op de arbeidsmarkt.
De oude reflex om dan maar werkenden vanuit het buitenland aan te trekken is niet meer effectief omdat deze mensen ook gehuisvest moeten worden. De krappe huizenmarkt kan deze extra vraag niet aan.

Toch zijn er ook nog altijd veel mensen met specifieke vaardigheden die moeilijker een baan vinden en voor een langere periode werkloos zijn.

3. Het antwoord van de evenwichts­economie

In het economisch systeem van de evenwichts­economie zal kostenbesparing nooit een belangrijke doelstelling zijn. De evenwichts­economie gaat er namelijk vanuit dat alle werkenden uit een lokale gemeenschap met hun arbeid in principe in staat zijn om de lokale gemeenschap van goederen te voorzien. Prijs en loon worden onderling afgesproken. En omdat hierdoor alle werkenden tegen het afgesproken loon de gemeenschap voorzien van wat ze nodig heeft is kostenbesparing op arbeidskosten overbodig. De uitkomst hiervan is dat iedereen uit de lokale gemeenschap werk tegen een eerlijk loon kan hebben.
Deze aanpak wordt toegelicht bij het thema Een bloeiende economie.

Uiteraard heeft de evenwichts­economie geen directe invloed op kostenbesparing door de overheid. Echter de evenwichts­economie heeft een degelijk economisch systeem waardoor kostenbesparing bij de overheid veel minder noodzakelijk is. Van verdringing op de arbeidsmarkt door buitenlandse werknemers kan in de evenwichts­economie geen sprake zijn. Organisaties - zo worden bedrijven in de evenwichts economie genoemd - hebben er baat bij als mensen uit de lokale gemeenschap werken in hun eigen organisatie. Want de lokale gemeenschap bepaalt wat er bij haar lokale organisaties gebeurt. Door de nadruk op lokaal hebben alleen lokale werknemers toegang tot de lokale arbeidsmarkt.

Toch worden hiermee het verlangen van mensen naar werk elders om te ontkomen aan de economische situatie in het eigen land niet ontkend. In het voorafgaande thema Geen goed antwoord op vluchtelingen­stromen is aangegeven welke structurele lange­termijn- en concrete korte­termijn­acties de evenwichts­economie onderneemt om te helpen bij deze economische problemen.

Ook kan de lokale gemeenschap besluiten om mensen uit andere regio's uit te nodigen om zich bij hun te vestigen. Hierbij hoeven geen werkelegenheids of economische motieven een rol te spelen. De evenwichts­economie is soepel in het opnemen van extra mensen omdat de gemeenschap de economie zo aanpast dat deze mensen een plek krijgen in op de arbeidsmarkt. We merken om ons heen dat Nederland en Vlaanderen aan het vergrijzen is en dat er dus minder mensen beschikbaar zijn op de arbeidsmarkt. Dat leidt in de vrijemarkteconomie tot kraptie.

De evenwichts­economie heeft een efficiënter economisch systeem: We hoeven met zijn allen veel minder te doen om een vervuld leven te leiden. Dat efficienter systeem heeft minder werkenden nodig en is dus ook een oplossing voor vergrijzing.

Referenties

[1]	Column BNR radio door macro-econoom Kees de Kort, mei 2017: een van de grootste raadsels in de economie Bijbehorende tekst: In Japan, Engeland en Amerika is de werkloosheid laag maar de lonen stijgen niet echt. CBS: Voor het eerst meer dan 10 miljoen banen in Nederland PBL: Sterke banengroei in Nederlandse steden, maar werklozen profiteren niet Column BNR radio door macro-econoom Kees de Kort, onderwerp: Niet zo veel banen, minder salaris Column BNR radio door macro-econoom Kees de Kort, 2016, onderwerp: Tijdelijke verliezers Bijbehorende tekst
[2]	Arbeid in de uitverkoop Als het eind 2017 macro economisch allang goed gaat is de arbeidsmarkt in de VS nog altijd niet toegankelijk voor een groot deel van de mensen aan de onderkant van de samenleving Het gaat allemaal wat beter
[3]	Europa is bezorgd over de flexwerker
[4]	Productiviteit in Nederland 2002–2014 Column BNR radio door macro-econoom Kees de Kort, 2016, onderwerp: Jouw kostenbesparing is mijn gebrek aan salaris
[5]	Kamerbrief 'aanpak concurrentie op arbeidsvoorwaarden'
[6]	Kenniseconomie? Er zijn ook vmbo'ers
[7]	Flexibele arbeid belangrijk voor de arbeidsmarkt De platformeconomie biedt voltijdswerk tegen afbraakprijzen als zzp-er: Nieuwsuur 16 dec 2017: Van Uber tot Deliveree: een duik in de platformeconomie Werken in de Platformeconomie: Hoe beschermen we freelancers tegen platformen als Uber en Deliveroo, 2017
[8]	Spanning op de arbeidsmarkt, CBS